Μια αποπνικτική Λατίνα βίγκαν επιδίδεται στην αυτοϊκανοποίηση, με τον ρυθμό της ρυθμισμένο στους υπνωτιστικούς παλμούς της μουσικής. Η οικεία εξερεύνησή της κορυφώνεται σε μια ισχυρή κορύφωση, μια απόδειξη του ακατέργαστου, αφιλτράριστου αισθησιασμού της.