Μια μικροκαμωμένη έφηβη, με ένα όραμα αθωότητας, ανοίγει αργά τη λεία, παρθένα μούφα της, αποκαλύπτοντας τον ανέγγιχτο παρθενικό της υμένα. Με κάθε της κίνηση, πειράζει και ευχαριστεί τον εαυτό της, μέχρι να φτάσει σε μια ευφορική κορύφωση, σηματοδοτώντας τον αποπληθωρισμό της.